بررسی دانش و نگرش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد نسبت به آموزش الکترونیکی

مقدمه: آموزش الکترونیکی به عنوان پیشرفته ترین روش آموزشی در دنیای امروز مطرح است. با توجه به آغاز استفاده از این روش های مدرن آموزشی در دانشگاه های جهان و ایران، نیازبه اطلاع از دانش و نگرش دانشجویان به عنوان مهم ترین عناصر سیستم آموزشی، ضروری می نماید. لذا این مطالعه به منظور بررسی دانش و نگرش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد نسبت به آموزش الکترونیکی طراحی گردید. روش ها: پژوهش توصیفی مقطعی حاضر برروی 380 نفر از دانشجویان ترم 2 و بالاتر دانشگاه علوم پزشکی مشهد درسال 1388 که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند، انجام گرفت. دانش و اطلاعات فن آوری دانشجویان با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر ساخته معتبر و پایا سنجیده شد. از مقیاس نگرش آموزش الکترونیکی میشرا (mishra) برای سنجش نگرش استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون های من ویتنی، کراسکال والیس، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون) و توسط نرم افزار spss انجام گرفت. نتایج: میانگین نمره نگرش 17/7±21/37 و میانگین نمره دانش 94/3±63/10 بود. بین نگرش با جنس، مقطع و رشته تحصیلی دانشجویان ارتباط آماری معنا داری وجودداشت. همچنین ارتباط معناداری بین دانش و مقطع تحصیلی و مدت استفاده از کامپیوتر و اینترنت وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به سطح دانش پایین و نگرش نسبتا مثبت دانشجویان نسبت به آموزش الکترونیکی، طراحی برنامه های آموزشی نظیر کارگاه ها به منظور ارتقا آگاهی و توانایی استفاده از آموزش الکترونیکی، به عنوان یک ابزار آموزشی اثربخش، پیشنهاد می گردد.